لوله و اتصالات پلاستیکی ( بخش اول )
استفاده از لوله های پلاستیکی برای فاضلاب و تهویه با توجه به ضوابط و آیین نامه های ساختمانی تائید شده است .
لوله های پی وی سی ( PVC ) : لوله های پلی وینیل کلراید ، سخت ، محکم و مقرون به صرفه هستند . این نوع لوله در برابر طیف وسیعی از اسیدها و بازها مقاوم است ، اما ممکن است در تماس با حلال هایی چون هیدرو کربن های کلر دار آسیب ببیند . حداکثر دمای کناسب برای آنها 60 درجه سانتیگراد است . لوله پی وی سی ، فشار را خوب تحمل می کند .
لوله های ای بی اس ( ABS ) : استفاده از لوله های ای بی اس یا اکریلو نیتریل بوتادین ( استایرین ) در سیستم های لوله کشی آب و فضلاب و تهویه ، تقریبا دو برابر مقدار لوله های پی وی سی است . هر چند کاربرد این لوله ها به دمای 70 درجه سانتیگراد و فشار کم محدود میشود ، ولی برای استفاده در فاضلاب و ونت کفایت می کند .
لوله های سی پی وی سی ( CPVC ) : لوله پلی وینیل کلراید کلرینه ، برای لوله کشی آب تا دمای 80 درجه سانتیگراد و فشار شش نیم اتمسفر برابر با 100 پی سی آی مناسب است . این لوله دمای 95 درجه سانتیگراد را برای مدت محدودی تحمل می کند . لوله سی پی وی سی از نظر مقاومت شیمیایی و استحکام مشابه لوله های پی وی سی است .
لوله های پی بی ( PB ) : پلی اتیلن لوله قابل انعطافی است که و می توان از آن در سیستم های آب سرد و گرم استفاده کرد . از آنجا که هنوز روشی برای پیوند شیمیایی لوله های پلی بوتیلن ابداع نشده و استفاده از چسب و حلال هم مقدور نیست ، به جای آنها از اتصالات پرسی استفاده می کنند .
لوله های پی پی ( PP ) : پلی پروپیلن ماده ایی بسیار سبک و مناسب برای فشارهای کم و دماهای تا 80 درجه سانتیگراد است . این لوله برای تخلیه اسیدها و بازها و سایر حلالهای آزمایشگاهی صنعتی به کار می رود .
